ELDE VAR DİLEĞİM

Seninle el ele olmak, en güzeli bu
Kafdağı’nda bıraktığımız umutları çekip almak…
Sabırla en çetin kayaları bile deler su;
Elde var bir: Dileğim Ferhat’ın olmak.

Sabah yıldızı beklemekten usandı mı?
Kulağı yerde nergisin sıkıntısı ne?
Gece nöbetçisi kesilen gözlerin yandı mı?
Elde var iki: Dileğim Kerem’in olmak.

Gözlerimde umudumun türlü rengi parlıyor,
Kalbimde özlem ateşleri alev alev yanıyor.
Bulutlar rengini ne kadar keserse kessin;
Sonunda gökyüzü yeniden mavileşiyor…

Umut, efsane sevdamızın tetikçisi
Anaç güvercinler gibi kanatlanıyor…
Kafdağı’nın doruklarında bir tanem,
Mutluluk bayrağımız dalgalanıyor.

Yollarımızı kim tutarsa tutsun, Ayvaz’ım var
Korkum yok eşkıyadan, haramiden…
Soylu süvarilerim mor dağları aşıp geçiyor;
Elde var üç: Dileğim Köroğlu’n olmak.

Sen ve ben, el ele tutuştuğumuz gün
Özlemdi, elemdi, kederdi ne varsa bir tanem,
Yıldız yıldız yakamızdan usulca kayıp gidecek;
Elde var dört: Dileğim ebedî Şehzade’n olmak.

Sevda köprümüz yeni baştan kuruluyor,
Delişmen yüreğim yine tutulmuyor.
Sihirli anahtarım cennet ya da cehennem de olsa;
Elde var beş: Dileğim Deli Dumrul’un olmak.
4 Nisan 2007

Oyhan Hasan BILDIRKİ